Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Συνέντευξη Με ‘Εναν Ονειρευτή

Συνέντευξη Με ‘Εναν Ονειρευτή


Συνήθως οι συνεντεύξεις που κάνω αφορούν rock καλλιτέχνες ή μπάντες , μα αυτή τη φορά είπα να κάνω μια εξαίρεση μιας και το low bap δεν απέχει πολύ από αυτό που ακούμε …
Τον είχα γνωρίσει μέσω κάποιου κοινού γνωστού μας σε ένα live των Active Member στο Ξυλουργείο του Μύλου στη Θεσσαλονίκη. Εκτός από το γεγονός ότι έχουμε (περίπου) το ίδιο επίθετο κατάλαβα ότι είχαμε και τις ίδιες μουσικές ανησυχίες. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και μόλις δέχτηκα ένα ενημερωτικό e mail για την κυκλοφορία του νέου προσωπικού δίσκου του , επικοινώνησα μαζί του , μου έστειλε ένα δίσκο , τον άκουσα και αποφάσισα μα μιλήσω μαζί του …
Του είπα να διαλέξει εκείνος το μέρος και για να πω την αλήθεια περίμενα να μου δώσει ραντεβού σε κάποιο studio που δουλεύει ή σε κάποιο café της Καμάρας (μιας και σπουδάζει Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια) , μα εκείνος διάλεξε ένα μικρό φοιτητικό κουτούκι στο κέντρο της πόλης , γιατί όπως μου είπε “Σε τέτοια μέρη γίνονται οι καλύτερες κουβέντες και με το κρασί λύνεται πιο εύκολα η γλώσσα” . Το τι ακριβώς ακολούθησε θα το δείτε παρακάτω …



Σύντομο βιογραφικό

Ονομάζεται Τσανάκας Χρήστος , είναι 27 ετών , κατάγεται από την Καρδίτσα (το Kardistan που λέει και ο ίδιος) και τα τελευταία 9 χρόνια ασχολείται με την παραγωγή , τους στίχους και το τραγούδι low bap κομματιών . Συμμετέχει στη μουσική κίνηση της Freestyle Productions και στα live των Active Member σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μέλος του μουσικού σχήματος Pandomima για αρκετά χρόνια , ενώ τα τελευταία 3 χρόνια διατηρεί την εκπομπή “Προβοκάτσια” στον ανεξάρτητο low bap ραδιοφωνικό σταθμό Blasphemy webradio (www.blasphemy.gr) . Έχει κυκλοφορήσει πολλές ανεξάρτητες και μη δισκογραφικές δουλειές , ενώ τα Χριστούγεννα κυκλοφόρησε ένα 7ιντσο “λευκό” βινύλιο με 2 καινούργια tracks

Επίσημοι δικτυακοί τόποι :

www.lowbap.com

www.blasphemy.gr



Rock-Elliniko : Έχουμε γνωριστεί σε κάποιο live των active member και σε είδα στη σκηνή με ένα group , τους Pandomima. Στο δισκάκι που μου έστειλες είδα ότι είσαι μόνος. Θες να μου μιλήσεις γι’ αυτό;

Εδώ και αρκετούς μήνες μου είχε “σφηνωθεί” η ιδέα να βγάλω κάτι σε βινύλιο , πες το ανάγκη , μπορεί και πείσμα που είχα πάντα να ακούσω κάτι δικό σου στο pick up … Έτσι λοιπόν , πήρα 2-3 φίλους , όπως ο Μίλτος Μπούμης που συμμετέχει από το 2004 σε κομμάτια που σκαρώνουμε , ο Κώστας (Sundy) από τις Σέρρες που είναι το alter ego μου στα live και στο studio τον τελευταίο 1,5 χρόνο και ο Γιώργος (Rudeduboy) που έδωσε μορφή στο δίσκο με τα σκίτσα του … και γράψαμε μέσα σε ένα βράδυ 2 tracks πάνω σε μουσικές που είχα από καιρό στο “ράφι” και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Τώρα , όσον αφορά τους Pandomima , με τα παιδιά ήμασταν ανέκαθεν ένα μουσικό project που το αποτελούσανε 2-3 group , όπου ο καθένας έκανε πράγματα μόνος του και τα “παντρεύαμε” είτε στα live , είτε σ’αυτά που ετοιμάζαμε δισκογραφικά κατά καιρούς , δεν άλλαξε ουσιαστικά κάτι σε ο,τι κάνουμε χρόνια τώρα


R-E : Άκουσα το δίσκο και μου άρεσε. Έχω και παλιότερους δίσκους σου που περιέχουν αρκετά κομμάτια , με ποιά κριτήρια επέλεξες αυτά τα δύο κομμάτια και για τι θεματολογία ασχολήθηκες αυτή τη φορά ;

Είναι δύσκολο να έχεις αρκετά κομμάτια και μέσα από αυτά να διαλέγεις μονάχα δυο , είναι σα να έχεις 5 παιδιά , να στέλνεις τα 2 στο σχολείο για να μορφωθούνε και τα άλλα 3 τα αφήνεις σπίτι. Αυτή τη φορά επέλεξα τα κομμάτια που είχαν κάτι περισσότερο από “εμένα” μέσα τους. Όπως το “Που να πάω να κρυφτώ” που γράφτηκε για όλα αυτά που σε κάνουν να φεύγεις μακριά τους και να κρύβεσαι τόσο καλά ώστε να μην τα ξανασυναντήσεις γιατί μόνο σε κακό θα σου βγει και θα σου φέρουν άσχημες θύμησες , είτε αυτά είναι λάθη σου , είτε επιλογές σου , είτε ακόμα και άνθρωποι που χρόνια “τρώγαν από την καρδιά σου και δεν χορτάσαν ποτέ τους” … και το “Γκρίζα σύνορα” που έχει μορφή θεατρικού μονόλογου , μιας και είναι το γράμμα ενός αυτόχειρα σε κάποιο στενό του πρόσωπο που έχει καιρό να συναντήσει λόγω καταστάσεων , λίγο πριν δώσει το δικό του φινάλε

R-E : Πώς πήρες την απόφαση να κυκλοφορήσει κάτι δικό σου σε βινύλιο;

Μέσα από το βινύλιο είχα γνωρίσει και έτσι είχα υιοθέτησα αργότερα και ο ίδιος το κώδικα του hip hop , ο οποίος βασίστηκε από τη γέννηση του σ’ αυτό το μαύρο δισκάκι που έχουν στα ράφια τους πολλοί Djs και παραγωγοί. Ευτυχώς δεν πέθανε όπως πολλοί “μεγάλοι μουσικοί και ραδιοφωνικοί μέντορες” θέλουν να πιστεύουν , ούτε ξεχάστηκε φυσικά. Απόδειξη ο καινούργιος δίσκος των Active Member που κυκλοφορεί σε σειρά βινυλίων ανά 2 μήνες καθώς και οι δουλειές πολλών παιδιών της Freestyle productions , όπως τα Χνάρια , οι Oscura Vista , o Flaco , οι Path01 κ.α

R-E : Πέρασες και από τα δύο στάδια , και με group και μόνος , τελικά τι είναι προτιμότερο για σένα ;

Κάθε “στάδιο” όπως είπες έχει τη δικιά του ομορφιά και το δικό του “ζόρι” … Πράγματα έκανα και κάνω με φίλους , πράγματα έκανα και κάνω μόνος μου , δεν λέει κάτι αυτό. Σημασία έχουν τα άτομα που αποτελούνε τα group κι όχι τα ίδια τα σχήματα. Οι μπάντες έρχονται και παρέρχονται. Aκόμα κι αυτές που κινούνται έξω από τα δικά μας “χωράφια” και είχαν μια αξιόλογη πορεία, διαλύθηκαν. Το ζήτημα είναι ποιος άντεξε στο χρόνο , ποιος έμεινε σταθερός στα “πιστεύω” του. Ο ίδιος ο χρόνος απέδειξε ποιος ήταν και είναι άξιος να κάνει πράγματα γύρω απ’ αυτά που εκπροσωπεί , είτε αυτό λέγεται hip hop , είτε rock , είτε έντεχνο

R-E : Η μουσική σου στηρίζεται κυρίως στο sampling. Από ποιες μουσικές έχεις επηρεαστεί; Πιστεύεις ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν καλλιτέχνες που αξίζουν ή τείνουν σ’ αυτό που κάνεις κι αν ναι θα συνεργαζόσουν μαζί τους ;

Ακούω πολλές μουσικές , έχω στη δισκοθήκη μου πολλά παράξενα (ηχητικά) πράγματα , αλλά τα κομμάτια που σκαρώνω βασίζονται κυρίως στη “μαύρη” μουσική : soul ή jazz , αλλά και στη rock σκηνή , είτε από μπαλάντες της δεκαετίας του ‘70 , είτε από κομμάτια των τελευταίων ετών … Εξαρτάται τι ζωή “κουβαλάει” το κάθε κομμάτι ή η κάθε φράση που sampl-αρω. Στην Ελλάδα , σήμερα , εκτός από τα παιδιά που ανήκουν στην οικογένεια του low bap , υπάρχουν μπάντες που έχουν χάσει την αξιοπρέπεια τους , έχουν ως στόχο ένα δίσκο 15 κομματιών επάνω στα ράφια των μουσικών super market και ένα καλό χορηγό από πίσω τους ο οποίος θα τους χαρίσει ένα (και μόνο) hit και ένα καλό clip στο Μtv ή σε κάποιο άλλο μουσικό “πορνό-κάναλο”. Ευτυχώς υπάρχουν και αξιόλογα σχήματα όπως για παράδειγμα τα Διάφανα Κρίνα που έχουν μουσική ταυτότητα και κάνουν πολύ καλά αυτό που κάνανε χρόνια τώρα … και κυρίως με μουσική αξιοπρέπεια . H επιλογή κάποιου καλλιτέχνη για συνεργασία είναι δύσκολο παιχνίδι, δε μπορείς να βασιστείς ούτε στα λεγόμενα του άλλου, αλλά ούτε στα χρόνια που σέρνει πίσω του, έχουν δει αρκετά τα μάτια μου ώστε να με κάνουν καχύποπτο. Προτιμώ φίλους από τον ίδιο χώρο και άτομα που έχουν μουσική ταυτότητα

R-E : Να τολμήσω να ρωτήσω τι ετοιμάζεις (κι αν) αυτόν τον καιρό ;

Αυτό τον καιρό ετοιμάζω με φίλους από το low bap , όπως ο Damned1 και ο Μοναχικός (Psyclinic TactiX) , ο Sundy , o Κέρινος , o Flykid (Υπόνοια) , o Dj Panic και o Dj Found ένα εναλλακτικό mixtape για το ραδιόφωνο του low bap , με trip hop και κάπως διαφορετικό ήχο , μέσα στα πλαίσια του hip hop και φυσικά με τη βοήθεια πολλών φίλων μουσικών καθώς και παιδιών από το εξωτερικό. Από αυτά που έχουμε μέχρι στιγμής στα σκαριά μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο “άρρωστα” πράγματα που έχουμε φυλάξει στο κεφάλι μας τόσα χρόνια και αποφασίσαμε έστω και μέσα από αυτή τη συλλογή να τα βγάλουμε προς τα έξω ..!

R-E : Για το τέλος μια ερώτηση που κάνω στους περισσότερους ... Αν σε ρωτούσα να μου πεις 3 γεγονότα τα οποία θεωρείς ως τα πιο σημαντικά στη μέχρι τώρα μουσική σου πορεία , ποιά θα ήταν αυτά;

1. Το 1ο δισκάκι των Active Member (Μεγάλο Κόλπο) που “έπεσε” στα χέρια μου το Πάσχα του ‘95
2. H γνωριμία μου με τα το Μιχάλη Μυτακίδη (a.k.a B.D.Foxmoor – Active Member) το καλοκαίρι του ‘99
3. H κυκλοφορία του 7ιντου δίσκου μου τα Χριστούγεννα του ‘08


Εδώ μπορείτε να πάρετε μία γεύση από ένα Mix που μας έφτιαξε ο Ονειρευτής :


Subscribe Free for future posts  Add this player to my Page

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Συνέντευξη Με Τους "Αρχάνθρωπους"

Εδώ και μία δεκαετία μας συντροφεύουν οι Αρχάνθρωποι με την μουσική τους. Μέσα από τα τραγούδια τους μας μιλάνε για αγάπη, για αυτά που αισθάνονται, για την ανθρώπινη πραγματικότητα. Κινητήριος μοχλός του συγκροτήματος είναι ο Αλέξανδρος Ζαχαριάδης, ο οποίος συνθέτει και γράφει τους στίχους των Αρχανθρώπων. Τον ευχαριστώ θερμά που απάντησε στις ερωτήσεις μου και του εύχομαι ό,τι καλύτερο για το νέο έτος.

Κώστας Τσιανάκας : Αρχικά θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για τους Αρχάνθρωπος. Τι σημαίνει για σένα το γκρουπ;

Αλέξανδρος Ζαχαριάδης : Οι Αρχάνθρωποι ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που εμφανίστηκαν στη γη πριν 1 εκατομμύριο χρόνια. Οι πρόγονοι μας αυτοί, πέρα από σκληρή τους πορεία για επιβίωση κατά τη διάρκεια της εξέλιξης τους, ήταν απαλλαγμένοι από την καταπίεση των ένστικτων τους. Καταπίεση από τον ορθολογισμό, την αλλοτρίωση, αποξένωση, ερωτική υποκρισία και καθωσπρεπισμό. Όλα αυτά δηλαδή που βιώνουμε σήμερα και στα οποία αναφέρομαι συχνά στους στίχους των τραγουδιών μας.

ΚΤ : Για ποιους λόγους θα μπορούσες να αφήσεις το συγκρότημα; Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις και να ακολουθήσεις άλλη πορεία;

ΑΖ : Το συγκρότημα είναι δημιούργημά μου από το 1997. Μέχρι τώρα εκτός από ερμηνευτής, είμαι ο συνθέτης και στιχουργός των τραγουδιών μας και όσο ασχολούμαι με τη δημιουργία, δεν νομίζω να ακολουθήσω τη λεγόμενη “solo” καριέρα. Προτιμώ τη συλλογική δουλειά που εμπεριέχει και την έννοια της παρέας. Στη ζωή μου ακολουθώ παράλληλα αρκετές πορείες και φυσικά είμαι αποφασισμένος να τα παρατήσω, όπως λες, όταν μοιραία νοιώσω κάποια στιγμή, πως δεν έχω να πω κάτι περισσότερο από αυτά τα συνηθισμένα που ακούγονται γύρω μας.

ΚΤ : Με δεδομένο ότι ο ήχος αλλά και ο στίχος ωριμάζει με τα χρόνια, θεωρείς ότι η 3η σας δισκογραφική δουλειά είναι και η πιο ολοκληρωμένη; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις στις 3 κυκλοφορίες σας;

ΑΖ : Αν και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το «Εφήμεροι Εραστές» , δεν νομίζω πως και οι δύο προηγούμενοι δίσκοι υστερούν. Το μόνο που θα ήθελα να αλλάξω στις πρώτες μας δουλειές είναι η καλύτερη παραγωγή.

ΚΤ : Οι τιμές των δίσκων είναι στα ύψη, οι κυκλοφορίες πολλές και η προώθηση σχεδόν ανύπαρκτη. Σαν ένας απλός ακροατής, τι θα σε ωθούσε στο να αγοράσεις έναν δίσκο; Π.χ. ποιοι λόγοι θα σε έκαναν να αγοράσεις τους Εφήμερους Εραστές;

ΑΖ : Όσο μεγαλώνουμε και αυξάνονται τα ακούσματα και οι παραστάσεις μας, τόσο ευκολότερα μπορούμε να ξεχωρίσουμε την πραγματική ποιότητα μέσα από την καταιγιστική ποσότητα.
Φυσικά και δεν πρόκειται να γίνω πλασιέ του εαυτού μου και των Αρχανθρώπων, αλλά αν πραγματικά θέλεις να μάθεις, θα αγόραζα το «Εφήμεροι Εραστές» επειδή απλά είναι η πιο ολοκληρωμένη και καλύτερη (κυρίως στιχουργικά) δημιουργία της δεκαετίας στην Ελληνική σκηνή.

ΚΤ : Η τηλεόραση και γενικότερα τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι emo και οι trendy είναι το κίνημα, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, το οποίο θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια. Πιστεύεις ότι αυτό το νέο “κίνημα” μπορεί να αντέξει στον χρόνο;

ΑΖ : Εγώ αντίθετα, θα έλεγα πως τα ΜΜΕ βρήκαν καινούργιες θεματικές, και για να πουλήσουν, παρουσιάζουν τις ομάδες που ανέφερες με γραφικό τρόπο. Πάντα υπήρχε αυτή η τάση για διακωμώδηση του διαφορετικού από την συντήρηση. Αρκεί να σκεφτείς τον τρόπο που εμφάνιζαν και γελοιοποιούσαν τους hippies, οι ελληνικές κωμωδίες του ΄60. Η πραγματικότητα είναι πως από τη δεκαετία του ΄50 έως σήμερα, οι εκάστοτε νέοι, έχοντας την ανάγκη να διαφοροποιηθούν από τις προηγούμενες γενιές, να αποκτήσουν δική τους «ταυτότητα», και να προκαλέσουν με τον τρόπο τους, δημιουργούσαν ομάδες με ασυνήθιστα έως τότε χαρακτηριστικά. Δυστυχώς οι περισσότερες από αυτές, περιορίζονταν μόνο σε επιφανειακές αλλαγές, που όσο “extreme” και να ήταν κατέληγαν απλά σε μόδα. Και φυσικά όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με κίνημα, που όπως φανερώνει και η ίδια η λέξη προϋποθέτει κίνηση δηλαδή δράση και έκφραση. Κίνηση όπως το “rock” και το “roll”, το “hip” και το “hop” , και δράση και έκφραση για να αλλάξουν και να ανατραπούν οι υπάρχουσες βαλτωμένες συνθήκες.

ΚΤ : Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μια δεκαετία από τώρα;

ΑΖ : Οι δεκαετίες περνούν πολύ γρήγορα. Θα σου απαντήσω με το ρεφρέν του τραγουδιού μας «Πορεία» από τον 1ο δίσκο «Η Πτήση του Ίκαρου», όπου ο ήρωας σκαρφαλώνοντας στο «βουνό» της ζωής του αντικρίζει ξαφνικά στην κορυφή, τον γέρο εαυτό του και τον ακούει να του φωνάζει :
«Προχώρα να με φτάσεις κι ότι κι αν περάσεις
κράτα την πορεία σου αμετάβλητη.
Και όταν σ’ ανταμώσω κάνε με να νιώσω
για το παρελθόν μου υπερήφανος.»

ΚΤ : Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις 3 γεγονότα τα οποία θεωρείς σημαντικά στην πορεία του συγκροτήματος.

ΑΖ : 1. 1998 Η κυκλοφορία του δίσκου «Η Πτήση του Ίκαρου»
2. 2007 Η αναβάθμιση των Αρχανθρώπων και σε ηλεκτρακουστικό σχήμα.
3. 2009 Η …συγκεκριμένη συνέντευξη που σου έδωσα …

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Συνέντευξη με τους Άλλοθι

Δε νομίζω πως χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τους Αλλοθι. Τα ευχάριστα νέα είναι πως ακόμα ροκάρουν και κάνουν αυτό που τους αρέσει και τους εκφράζει, ενώ σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσουν και την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά. Θέλω να ευχαριστήσω τον Παρασκευά και την Κλιμεντίνη που απάντησαν στις ερωτήσεις. Θα τα ξαναπούμε σίγουρα με την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ.

Σύντομο Βιογραφικό Eκατοντάδες συναυλίες και άφθονες συμμετοχές σε συλλογές από το 1988. Ανοίγανε σταθερά τις συναυλίες του Παύλου Σιδηρόπουλου για ενάμιση χρόνο: ήταν το συγκρότημα που ο Παύλος προτιμούσε να ανοίγει τις συναυλίες του. Αργότερα συνέχιζαν να παίζουν για κάποιο χρονικό διάστημα support και στους Απροσάρμοστους, ενώ έχουν κυκλοφορήσει δύο δίσκους (FLOX , ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΖΩ) στην ΑΝΟ ΚΑΤΟ RECORDS. Το 1991 μαζί με άλλα συγκροτήματα και μεμονωμένους καλλιτέχνες βρέθηκαν ανάμεσα στους ιδρυτές του πολιτιστικού φορέα Μουσικό Συνεργείο 2. Έγραψαν τη μουσική για το θεατρικό έργο Why Hanna's skirt won't stay down που ανέβηκε στη Βοστώνη και τη μουσική για τη θεατρική μεταφορά του βιβλίου Νεκρονομικόν. Το συγκρότημα αυτήν την περίοδο ηχογραφεί τον τρίτο δίσκο του.

Τα μέλη του συγκροτήματος : Παρασκευάς Κάππος - φωνή , κιθάρα

Κλιμεντίνη Δέδε - τύμπανα , φωνή

Πέτρος Αργυρακόπουλος - μπάσσο , φωνή

Νίκος Στρατάκης - κιθάρα - φωνή

Eπίσημοι δικτυακοί τόποι : www.allothi.com

www.myspace.com/allothi

Δισκογραφία : Νομίζω Πως Ζω (1996 ANOKATO RECORDS) , FLOX (2000 ANOKATO RECORDS)

Κώστας Τσιανάκας : Πότε και πως δημιουργήθηκαν οι Αλλοθι?

Άλλοθι : Οι "ΑΛΛΟΘΙ" λοιπόν δημιούργήθηκαν το 1988 από τις στάχτες των "WITHOUT NAME",γκρούπ - με αγγλικό στίχο - που έζησε για κάνα 2 χρόνια κάνοντας αρκετά Live σε ιστορικά μαγαζιά όπως το MAD CLUB, ΠΗΓΑΣΟΣ, Μουσική Αποθήκη κλπ. και παίζοντας μαζί με Μπάντες όπως π.χ. No Mans Land, Anti Troppau Council, Venericna Bolest k.a. ( και με συμμετοχές στις πρώτες κασσέτες - συλλογές του Rollin'Under). Δημιουργήθηκαν από την βαθύτερη ανάγκη να εκφράστούμε στην γλώσσα που μιλά η καρδια μας και, βασικά επειδή εφυγε απο το γκρούπ αυτός που ήξερε τα εγγλέζικα. Τέλος πάντων συνεχίσαμε να παίζουμε πλέον με ελληνικό στίχο.

ΚΤ : Είστε ευχαριστημένοι από την πορεία του γκρουπ? Έχετε μετανοιώσει για επιλογές σας?

Αλθ : Ευχαριστημένοι απόλυτα οχι, αλλά και ποιός είναι, για τις επιλογές μας όμως δεν έχουμε μετανοιώσει. Δεν τα έχουμε πάει και άσχημα δεδομένου οτι μέχρι και τώρα κάνουμε ο,τι μας αρέσει ( και οποτε θέλουμε!).

ΚΤ : Η τελευταία σας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 2000. Στα 8 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα ποιες ήταν οι δραστηριότητές σας?

Αλθ : Ο Κάππος έκανε 2 παιδιά, άλλαξε 7 δουλειές χρεώθηκε ως το λαιμό , η Δέδε τα ίδια εκτός απο παιδιά, αλλάξαμε γύρω στους 400 Μπασσίστες ( και Κιθαριστες αλλά αυτοί βγαίνουν σε αφθονία), ο Πέτρος παντρεύτηκε έκανε και μια Κόρη. Ο Νίκος είναι πολύ φρέσκος δεν μπορώ να τον κάψω τόσο γρήγορα. Στο ενδιάμεσο απο αυτές τις ασχολίες έχουμε κάνει πάρα πολλά Live, γράφουμε και ηχογραφούμε νέο υλικό που αν είστε τυχεροί και ζήσετε πολλά χρόνια θα το ακούσετε κιόλας.

ΚΤ : Αυτήν την περίοδο ηχογραφείτε τον καινούργιο σας δίσκο. Πότε περιμένετε να κυκλοφορήσει? Λίγα λόγια για το τι να περιμένουμε?

Αλθ : Τι έτος έχουμε τώρα? Και πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να χτιστεί το γιοφύρι της άρτας ? Σοβαρα τώρα. Ηχογραφήσεις έχουν προχωρήσει αρκετά, κάποια τραγούδια ήδη τα παίζουμε στις εμφανίσεις μας. Δεν θα μπορούσαμε εύκολα να περιγράψουμε τι να περιμένετε αλλά δεδομένου πως τα τραγούδια δεν μπαίνουν στον δίσκο να γεμίσουν τα κενα ή να πουλήσουνε τρελλά μάλλον θα'ναι κομμάτια που αγαπάμε πέρα από στυλ και ετικέτες. Πάντως σκεφτόμαστε πάρα πολύ σοβαρά (πρωτοφανές!) να το διαθέσουμε δωρεάν από την Ιστοσελίδα μας μέσω Διαδικτύου.

ΚΤ : Σίγουρα είναι σημαντικό για ένα συγκρότημα να στέκεται δίπλα σε καλλιτέχνες όπως ο Π.Σιδηρόπουλος, ο Β.Γερμανός, Δ.Πουλικάκος και πολλοί άλλοι. Εσείς συγκεκριμένα τι έχετε κερδίσει από τέτοιου είδους συνεργασίες?

Αλθ : Το ρεζουμέ απο όλη αυτή την Ιστορία είναι πως είτε με τον χειρότερο είτε με τον καλύτερο, από όλους έχεις κάτι να πάρεις αρκεί να είσαι δεκτικός. Εχουμε παίξει με πιο επώνυμους και δεν έιμαστε πολύ περήφανοι για αυτό και με άσημους για το οποίο είμαστε εξαιρετικά περιφανοι και ευγνωμονες. Πάντως περάσαμε και εξακολουθούμε να περνάμε καλά. ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ !!!

ΚΤ : Ποιες είναι οι διαφορές που διαπιστώνετε στην σκηνή της προηγούμενης δεκαετίας με τη σημερινή? Όσον αφορά τις σκηνές, τα συγκρο΄τηματα, τις ιδέες, το κοινό κτλ..

Αλθ : Τα παιδιά με το μερακι, το κεφι, το τάλεντο και την όρεξη πάντα υπάρχουν. Στα θετικά του τώρα ειναι η άνοδος της τεχνολογίας.Τότε για να φτιάξεις έστω και μια Αφίσσα ηταν πολύ δύσκολο, δεν συζηταμε για όργανα, ηχογραφήσεις, τιμές κ.λπ Αυτό που βάζω στα αρνητικά αυτής της δεκαετίας είναι οτι δεν θπάρχουν πια μαγαζια - στέκια όπως τότε (ΠΗΓΑΣΟΣ,ΑΝ CLUB,MAD κ.λπ.) και υποθέτω οτι σε αυτό εχει συμβάλει πολύ και το internet γιατι ο κόσμος δεν βγαίνει πια τόσο εύκολα εξω όταν μπορει ολα να τα εχει στο δωματιό του. Πάντως εχουμε ακούσει καινούργιες μπάντες με καλό στίχο και μουσική και πολύ εχουμε χαρει για αυτό.


ΚΤ : Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του γκρουπ.

Αλθ : Χωρίς να θέλουμε να υποβαθμίσουμε πολλά σημαντικά που μας συνέβησαν στην πορεία της μπάντας κατόπιν ωρίμου σκέψεως ξεχωρίσαμε τα πιο κάτω: Πρώτον όταν μετά απο μια επεισοδιακή αποχώρηση μελών απο την μπάντα μείναμε ξεκρέμαστοι και με δύο νέα μέλη με 4 πρόβες και με νέα τραγούδια, εμφανιστήκαμε στο φεστιβάλ της Αγίας Παρασκευής το 1988 και χαρακτηριστήκαμε απο όλους ως οι καλύτεροι του φεστιβάλ. Οπότε και συνειδητοποιήσαμε πλέον (η Δέδε και ο Κάππος) την θέληση την δύναμη και την αγάπη που έχουμε για αυτήν την μπάντα, κάτι που μας ακολουθει εως τώρα.
Δεύτερον οταν μας πήρε τηλέφωνο ο Πέτρος Κουτσούμπας (ΑΝ CLUB) και μας είπε οτι ο Σιδηρόπουλος θέλει να του ανοίγουμε τις συναυλίες του.
Και τρίτον όταν πήραμε το δισκο “Νομιζω Πως Ζω” στα χέρια μας (μετά απο πολλές περιπέτειες)

Η Συνέντευξη δόθηκε στον Κ.Τσιανάκα

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Συνέντευξη με τους "Entelia"

Ακόμη ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη το οποίο έκανε ένα φανταστικό ντεμπούτο στην
ελληνική σκηνή παρουσιάζοντας το πρώτο του ντεμο που τιτλοφορείται "Όνειρα Γλυκά".
Στο internet θα μπορέσετε να ακούσετε τα 4 από τα 8 κομμάτια του ντεμο, τα οποία θα ελεγα πως είναι "ξεχωριστά". Σίγουρα ανάλογη θα είναι και η συνέχεια του γκρουπ και
πιστεύω πως θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Τους ευχαριστώ πολύ που απάντησαν στις
ερωτήσεις που τους έκανα.


Τα μέλη του συγκροτήματος :

Σάκης Κιλκισλής - φωνητικά
Ηρώ Σφακιανάκη - φωνητικά
Φώτης Τραγόπουλος - πλήκτρα
Γιώργος Σαμαράς - μπάσο
Σταμέλος Γεωργίου - τύμπανα
Γιάννης Συμφορίδης - κιθάρα


Eπίσημος δικτυακό τόπος : http://www.myspace.com/entelia


SouthernRock : Ποιες είναι οι φιλοδοξίες και τα όνειρα που έχει μία καινούργιαπάντα? Όλοι γνωρίζουν ότι δύσκολα θα βγάλουν χρήματα από αυτό που κάνουν, όμωςίγουρα θέλουν να αποκτήσουν ένα κοινό και να γίνουν γνωστά τα τραγούδια τους.

Entelia : Η metal μουσική είναι ένα τρένο που σε ταξιδεύει σε όλη τη γη με σκοπό να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους, καινούργιες ιστορίες, μουσικές εμπειρίες. Είναιουσιαστικά ένα forum ανθρώπων που επικοινωνούν μέσω συγκεκριμένης μουσικής. Σαν πάντα δεν έχουμε άπληστες φιλοδοξίες παρά μόνο ανάγκη για επικοινωνία. Επικοινωνία μέσω της μουσικής μας και ας μην γίνουν ποτέ γνωστά τα ονόματά μας.

SR : Ο ήχος σας είναι διαφορετικός από τα περισσότερα ελληνικά γκρουπ. Με ποια
ελληνόφωνα συγκροτήματα έχετε κοινά στοιχεία?

Ent : Σίγουρα είμαστε επηρεασμένοι απ' όλους τους προγενέστερους. Είναι τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν προσφέρει στο χώρο και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ποιοι και σε ποιο βαθμό μας έχουν επηρεάσει. Θα θέλαμε πάντως να ακούσουμε άλλες ελληνόφωνες μπάντες στο δικό μας στυλ.

SR : Τα 4 κομμάτια από το demo σας που έχω ακούσει είναι αλήθεια πως με ντυπωσίασαν. Έχετε μιλήσει με δισκογραφικές? Αναμένεται να κυκλοφορήσει κάτι πίσημο?

Ent : Δεν έχουμε κάνει καμία προσπάθεια επικοινωνίας με τις μεγάλες αθηναϊκές εταιρείες, γιατί δεν νομίζουμε ότι μπορούν να μας προσφέρουν κάτι. Η δική μαςδισκογραφική εταιρεία είναι όλοι αυτοί που μας κυκλοφορούν ανεπίσημα.

SR : Πόσο από τον χρόνο σας αφιερώνετε στο γκρουπ? Είναι κάτι που αποτελεί την καθημερινότητά σας?

Ent : Μη μετρίσιμο μέγεθος ο χρόνος στην ζωή μας που είμαστε Entelia. Δύσκολο να διαχωρήσουμε τον χρόνο αυτό από άλλες προσωπικές στιγμές.

SR : Πριν δημιουργηθεί το γκρουπ ήσαστε φίλοι ή γνωριστήκατε μέσω του συγκροτήματος? κάνετε παρέα?

Ent : Η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε ήταν η αρχή των Entelia, από τότε δεν υπάρχει πέρα που να μην έχουμε μιλήσει μεταξύ μας.

SR : Συναυλιακά πως κινείστε? Υπάρχουν κανονισμένες συναυλίες?

Ent : Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή προγραμματισμένες εμφανίσεις, πρόκειται όμως πολύ σύντομα να κυκλοφορήσει το καινούργιο μας album στο internet.

SR : Για το τέλος, θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του συγκροτήματος.

Ent : Τα γεγονότα της πορείας μας είναι οι στίχοι από τα τραγούδια μας. Διάλεξε τα τρία αγαπημένα σου.

Συνέντευξη:Κ.Τσιανάκας

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Συνέντευξη Με Τον Γρηγόρη Δεσύπρη

"Θα Πάρω Το Τρένο", και η πρώτη γνωριμία με τον Γρ. Δεσύπρη έγινε. Στίχοι του ΣταμάτηΜεσημέρη, ενορχήστρωση από τον Χριστόφορο Κροκίδη και μία γνήσια ροκ φωνή τουΓρηγόρη...Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από καταπληκτικό, όμως τα πράγματα χάνουν τον δρόμο τους κι έτσι ο Δεσύπρης χάνεται από τα κοινά για λόγους που θα διαβάσουμε λίγες γραμμές παρακάτω. Όπως και να'χει πάντως, λίγα χρόνια αργότερα επανέρχεται με έναν νέο δίσκο, "Απλά & Μπερδεμένα"... Αυτήν την φορά θα υπάρξει και συνέχεια όμως καθώς απ'ότι φαίνεται υπάρχουν πολλές ιδέες έτοιμες να εκραγούν.

Επικοινώνησα με τον Γρηγόρη και εκείνος απάντησε στις ερωτήσεις μου χωρίς δεύτερη
σκέψη. Πραγματικά χαίρομαι όταν επικοινωνώ με ανθρώπους που έχουν κάτι να πούνε
και θέλουνε να το πούνε.. Θέλω να τον ευχαριστήσω για όσα μου είπε, και περιμένω την κυκλοφορία του επόμενου δίσκου ώστε να έχω την αφορμή και να τα ξαναπούμε...

sr6




















Σύντομο βιογραφικό

Ο συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και κιθαρίστας, Γρηγόρης Δεσύπρης, γεννήθηκε
και μεγάλωσε στο Μουσικό Λίκνο της Αθήνας, την Φωκίωνος Νέγρη της Κυψέλης. Ξεκίνησε στα 8 του μόλις χρόνια, μαθήματα κιθάρας στη σχολή του Θόδωρου Κοτσώνη, φτιάχνοντας από τότε, πολλές μικρές «μπάντες», με τις οποίες έπαιζε στα «Μουσικά Πρωινά», στο Σινέ «Κυψελάκι», στο «Green Park» καιαλλού.

Το 1998, συνεργάζεται με τον στιχουργό Σταμάτη Μεσημέρη, γράφοντας ο ίδιος τη μουσική, και με ενορχηστρωτή τον Χριστόφορο Κροκίδη, κάνουν με την εταιρεία του ΑΚΗ ΓΚΟΛΦΙΔΗ, (τη «RIA MUSIC»), τον δίσκο «Θα Πάρω Το Τρένο». Το 2005 κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός του δίσκος "Απλά Και Μπερδεμένα". (περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο επίσημο site του Γρ.Δεσύπρη)


Eπίσημος δικτυακός τόπος : http://dessypris.com


Προσωπική Δισκογραφία :

Θα Πάρω Το Τρένο (1998)

Απλά & Μπερδεμένα (2005)

SouthernRock : Από μικρή ηλικία συμμετέχεις σε διάφορα συγκροτήματα. Σου έχει λείψει
η παρουσία σου σε κάποιο γκρουπ? Το ότι κυκλοφορείς προσωπικούς δίσκους δεν σημαίνει
πως δεν γίνεται ομαδική δουλειά, αλλά σίγουρα υπάρχουν διαφορές από το να δουλεύεις
μαζί με το συγκρότημά σου.

Δεσύπρης Γρηγόρης : Κατ αρχάς, να αναφερθώ σε κάτι άλλο και να διευκρινίσω ότι δεν είμαι κανένας τρομερός κιθαρίστας...Και παρ ότι έχω κάνει σπουδές στη κιθάρα από τα 8 μου χρόνια και φυσικά και "διαβάζω" και "γράφω", θα έλεγα ότι ήμουν πάντα λίγο...τεμπελάκος! Μου 'κανε πάντοτε εντύπωση, όταν άλλοι, όπως π.χ. ο φίλος μου Λάκης Ζώης, ερχόταν να πιούμε καφέ και κατά τη διάρκεια της κουβεντούλας, αυτός για 3 ώρες έκανε ασκήσεις στη κιθάρα του! Έτσι, δεν είμαι ο κιθαρίστας / μονάδα για ένα γκρουπ...Στην ουσία είμαι "ρυθμικός κιθαρίστας" και αφήνω το ρόλο του lead, για άλλον, κρατώντας για τον εαυτό μου το ρόλο του ερμηνευτή. ʼρα, "παιχτηκά", δεν είμαι και τόσο χρήσιμος σε μια μπάντα. Πάντα όμως μου άρεσε η δημιουργία, η σύνθεση (και κατά δεύτερο λόγο, το στιχουργικό μέρος)... Για αυτό το λόγο, παρ ότι η πρόβα, η ομάδα, το γκρουπ, μου έδινε χαρά (κι ακόμη και σήμερα, όποιος και όποτε μου ζητήσει να παίξουμε, ανεξάρτητα από το τι -εκτός από λαικά- κυριολεκτικά τρέχω στη μάζωξη), όταν συνθέτω, θέλω να το κάνω μόνος μου...Να στήνω το τραγούδι, όπως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να στηθεί...Βλέπεις, πάντα, μέσα από τις διάφορες οπτικές γωνίες, την αισθητική και τα ακούσματα του καθενός, το αποτέλεσμα που θα προκύψει, δύσκολα μπορεί να συμπέσει...Έτσι προτιμώ να δουλεύω μόνος, στις ώρες που εγώ διαλέγω και σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη...Η προετοιμασία λοιπόν, είναι δική μου υπόθεση. Όταν ολοκληρώσω μια δουλειά, τότε την πάω στο Χριστόφορο (Κροκίδη), που οι απόψεις μας για το τι πρέπει να "φορέσει" το κομμάτι συμπίπτουν και αυτός με τη δεξιοτεχνία του και την μεγάλη πείρα του, το στολίζει κατάλληλα. Στην προετοιμασία για το live, τα πράγματα είναι διαφορετικά...Εκεί πλέον, με συγκεκριμένο αντικείμενο πάνω στο οποίο θα δουλέψουμε, ο καθένας από τα παιδιά, έχει το δικαίωμα να προσθέσει τις δικές του πινελιές.

SR : Στα 7 χρόνια που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του "Θα Πάρω Το Τρένο" και
του "Απλά & Μπερδεμένα" ποιες ήταν οι μουσικές σου δραστηριότητες?

ΔΓ : Μέσα στο δίσκο "Θα Πάρω το Τρένο", είχα συγκεντρώσει ακούσματα δεκαετιών, με επιρροές από Zeppelin και Lynnyrd Skynyrd, μαζί με Stones, αλλά και Παπακωνσταντίνου με Κατσιμίχες... Γνωρίζω ότι θα έπρεπε να τον είχα βγάλει το 1988 και όχι το 1998, που τα πράγματα είχαν αλλάξει στα μουσικά αυτιά του Ελληνικού κοινού...Αλλά τον είχα αποθημένο κι έτσι τον προχώρησα...Είχα επενδύσει πολλά σ αυτόν...Οι "πόρτες" όμως και η αισθητική των τότε ραδιοφωνικών παραγωγών, ήταν μισάνοιχτες σύμφωνα με τα airplays της εποχής...Και τον κυκλοφόρησα, με τη βοήθεια του ʼκη Γκολφίδη. Συγκέντρωσα μια εξαιρετική μπάντα και τον παρουσιάζαμε σε μικρούς και μεγάλους χώρους για 2 περίπου χρόνια...Η ανταπόκριση των ακροατών/θεατών, ήταν πολύ καλή, αλλά το "πράγμα" δεν απόκτησε ποτέ την συνέχεια που ήλπιζα... Κι εγώ στο μεταξύ, μεγάλωνα και μεγαλώνοντας, αισθανόμουνα πως έχανα το...Τρένο! Απογοητεύτηκα, (όπως όλοι οι καλλιτέχνες, έχω κι εγώ τις ανασφάλειές μου) και τα παράτησα...Για ένα μεγάλο διάστημα, δεν άνοιγα ραδιόφωνο και δεν έβαζα ούτε ένα CD στο player...Απομονώθηκα μουσικά για τα επόμενα τρία... Μέχρι που ένοιωσα πως αυτό που μετράει, είναι το ταξίδι κι όχι ο προορισμός...Μετέτρεψα το επιθυμητό αποτέλεσμα σε προτίμηση, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.. Μ άλλα λόγια, είπα στον εαυτό μου πως ο στόχος της επιτυχίας, δεν είναι αυτοσκοπός, πως θα προτιμούσα να έρθει, αλλά οι προτιμήσεις μπορούν και πρέπει ν αλλάζουν... Έτσι, σιγά σιγά, άρχισα να συνέρχομαι, να ξαναβρίσκομαι με φίλους μουσικούς και να ξανασυναντώ την χαμένη μου όρεξη για την μουσική και το γράψιμο... Κι άρχισα να προετοιμάζω το "Απλά & Μπερδεμένα".

SR : Αν δεν κάνω λάθος οι μουσικές επιρροές σου προέρχονται από τον ξένο χώρο.
Πως και δεν σε ακούμε σε αγγλόφωνα κομμάτια?

ΔΓ : Έχεις απόλυτο δίκιο...Τα ακούσματά μου, είναι αυτό που λέμε "Δυτικά"...Αυτά έπαιζα από έφηβος με τα γκρουπς κι αυτά αν θέλεις συνεχίζω να προτιμώ...(By the way που λένε και οι Σύμμαχοι, χτες - παρακολούθησα μια εξαιρετική συναυλία στο "Παλλάς", των Stanley Clarck, Victor Wooden και Marcous Miller και έπαθα πλάκα!).
Πιστεύω στην διεθνή μουσική γλώσσα κι αυτή είναι τα Αγγλικά, είτε το θέλουμε είτε όχι...Πιστεύω πως ένα τραγούδι (δεν μιλάμε για σκέτη μουσική), πρέπει να μπορούν να καταλαβαίνουν τι λέει, το ίδιο οι Έλληνες μαζί με τους Πορτογάλους και τους Ουγκαντέζους!
Όμως, το να βγάλεις δίσκο στ Αγγλικά, είναι απαγορευμένο για τις Ελληνικές Δισκογραφικές...Και κάπου δεν έχουν και άδικο...Πως να "πουλήσουν" Έλληνα καλλιτέχνη στην, ας πούμε Αμερική, όταν εκεί, υπάρχουν 1.000.000 Αμερικάνοι, που θα το αποδώσουν καλύτερα, στη μητρική τους γλώσσα...Είναι σαν να προσπαθεί ο Sting να τραγουδήσει Θοδωράκη! Πάντα θα υπάρχει κάποιος Έλληνας, που θα το κάνει καλύτερα... Αλλά στα lives μου, έχω οπωσδήποτε μέσα σ ένα play list 30-40 τραγουδιών και 10 στ Αγγλικά.

SR : Ετοιμάζεις καινούργια δισκογραφική δουλειά?

ΔΓ : Έχω δύο πράγματα που δουλεύω συγχρόνως.. Το ένα, αποτελείται από μπαλάντες...Τραγούδια που μπορείς να τα παρουσιάσεις με full band, αλλά και unplugged, μ ένα πιάνο και μια κιθάρα...Και που μπορεί να τα ψιθυρίσει κάποιος στο δρόμο, στη παραλία, στο κρεβάτι...Το απλό, είναι πάντοτε το καλύτερο (και το πιο δύσκολο στο να το πετύχεις). Το άλλο, είναι -σε συνεργασία με τον στιχουργό Κώστα Κολοβό- ένα έργο (και, πίστεψέ με, είναι έργο ζωής), τύπου, ας πούμε Pink Floyd... Το πότε θα τελειώσω, όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι...δημοσιοϋπαλληλικό το θέμα!

SR : Τα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την ελληνική σκηνή, οι δισκογραφικές το
ίδιο και γενικότερα νομίζω πως το σύστημα έχει σαπίσει. Με αυτές τις συνθήκες που
επικρατούν πως αισθάνεσαι όταν βλέπεις κόσμο να γνωρίζει και να τραγουδάει τα
κομμάτια σου?

ΔΓ : Το ΄"Σύστημα", ήταν πάντα εκεί κι εκεί θα μείνει...Σ αυτή τη χώρα (αλλά, πίστεψέ με και σ όλες τις άλλες), το 95% της "αγοράς" ακούει τα, κατ ευφημισμό, λαϊκά τραγούδια...Κι όταν ο κόσμος θέλει (?) αυτά, οι Εταιρείες, που δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αυτά του προσφέρουν (και τα επιβάλλουν, επίσης). Και σπάνια, σε ιδιαίτερες και κατάλληλες εποχές, (όπως στην εποχή του Πολυτεχνείου- βλέπε Παπακωνσταντίνου), ξεμυτίζουν και τραγούδια που αντιδρούν στις επικρατούσες συνθήκες και τότε αυτό, το ίδιο "Σύστημα", βλέπει 'κονόμα και τα προωθεί. Έτσι ήταν και έτσι θα είναι... Και τότε εμείς οι υπόλοιποι, τι πρέπει να κάνουμε, θα μου πεις... Μα, να συνεχίζουμε αυτό που μας λέει η ψυχούλα μας και να το μοιραζόμαστε με το υπόλοιπο 5% ! Η ποιότητα δεν κρύβεται στην ποσότητα! Τώρα, όσον αφορά τη δική μου αντίδραση στο να γνωρίζει ο - όποιος - κόσμος τα τραγούδια μου, εννοείται ότι με συγκινεί και μου δίνει δύναμη για να κάνω παραπάνω βήματα.

SR : Η δισκοθήκη σου από τι δίσκους αποτελείται? Ποιοι βρίσκονται σε περίοπτη θέση?

ΔΓ : Από Ελληνική δισκογραφία και παλαιότερους δημιουργούς, ξεχωριστή θέση έχει ο Μαρκόπουλος και ο Μούτσης...Έχω αρκετό Χατζηδάκι (και καθόλου Θεοδωράκη)... Κάπου στη μέση (σε χρονική περίοδο εννοώ), και με ξεχωριστή τοποθέτηση, βρίσκονται ο Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας...Έχω επίσης αρκετό Μαχαιρίτσα...Και φυσικά. λόγω δουλειάς - μιας που πρέπει να ενημερώνομαι- και πολλούς άλλους.

Τώρα από ξένο ρεπερτόριο, (ο κύριος όγκος της Δισκοθήκης μου), από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω! Φυσικά Led Zeppelin, (α ρε και να μουνα ο Plant!), Blood Sweat & Tears, Tower of Power, Queen, Aerosmith, πολλούς καλλιτέχνες της Southern Rock, αλλά παράλληλα και Quincy Johnes, όπως και Latin Jazz -βλέπε Astroud Gilberto & Tania Maria. Γενικά, έχω μεγάλη γκάμα από All Time Classics, ενώ συνεχίζω να προσθέτω νέα είδη μουσικής, που θα έλεγα έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν νοιώθω πως ακουμπάνε το μεγαλείο των μεγάλων του παρελθόντος... Βλέπεις, είναι και η τάση των Δισκογραφικών, οι νέοι δημιουργοί να έχουν ημερομηνία λήξης, για να μην απαιτούν ακριβά δισκογραφικά συμβόλαια, στην ανανέωση...(Πάμε για τον επόμενο - και φτηνό)...Νέα μόδα, νέα ήθη κι έθιμα...

SR : Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τις συνεργασίες σου με σπουδαίους καλλιτέχνες
όπως ο Σταμάτης Μεσημέρης και ο Χριστόφορος Κροκίδης?

ΔΓ : Ξέρεις...Αυτό που μ έδεσε με το Σταμάτη, (ο οποίος συμπτωματικά, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, αντιμετωπίζει ξαφνικά, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και ελπίζω, με τη δύναμη που τον διακρίνει, να το ξεπεράσει), δεν ήταν τα "μουσικά" μας. Ήταν οι βραδιές στο χώρο του, με χαμηλό φωτισμό, πολύ τσιγάρο και οι ψυχές μας που επικοινωνούσαν! Ο Σταμάτης, δεν γράφει στίχους (και μουσική)...Ο Σταμάτης επεξεργάζεται τα ψίγματα που αφήνουν πίσω τους στον αέρα τα συναισθήματα των ανθρώπων...Τους δίνει μορφή, τα κάνει ορατά...Εσύ τα αισθάνεσαι γύρω σου, αλλά δεν μπορείς να τα εντοπίσεις...Κι αυτός τα νοιώθει να σε κυκλώνουν (και να τον κυκλώνουν), τ αρπάζει και στα φέρνει στο πιάτο! Μέσα απ τη μελωδία που του πας για να της προσθέσει λόγο, αντιλαμβάνεται πως αισθάνεσαι κι αναλαμβάνει να στο εκφράσει... Έχει βάθος ο άνθρωπος κι αυτό τον ξεχωρίζει απ τους ρηχούς... Κι αυτό που λατρεύω σ αυτόν και γι αυτό μου ταιριάζει και ο ίδιος, είναι ότι τοποθετεί πάντα τον εαυτό του στους...απέναντι. αντίδραση, έρχεται η δράση, μέσα απ την επανάσταση, έρχεται το καλύτερο αύριο! Και μ αυτή τη χημεία, βάλαμε ο καθένας μας το λιθαράκι του (εγώ τη μουσική, ο Σταμάτης το στίχο κι ο Χριστόφορος την ενορχήστρωση), για να γεννήσουμε το παιδί μας.. Το "Θα Πάρω το Τρένο"

Και πάμε στο Χριστόφορο...Που γνωριστήκαμε πριν από 15 χρόνια ακριβώς.

Είχα πάει μαζί με τον ηχολήπτη Σάκη Τρίκη στη "Σφεντόνα", να παρακολουθήσουμε την ομώνυμη παράσταση του Βασίλη... "Ποιος είναι αυτός?" ρώτησα με το στόμα ορθάνοιχτο και τ αυτιά πιάτα από...ραντάρ!!! "Ο...Βασίλης Παπακωνσταντίνου βρε ηλίθιε!" μου απάντησε, με τεράστια απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του... "Μα δεν εννοώ αυτόν" συνέχισα, με τα μάτια καρφωμένα στο αντικείμενο της προσοχής μου..."Ο τρομερός αυτός κιθαρίστας, εννοώ, αυτός που μ έχει στείλει έξω απ τα σύνορα και νομίζω ότι είμαι κάπου στο...Τέξας αυτή τη στιγμή!" "Ο Χριστόφορος, ο συνθέτης των περισσότερων επιτυχιών του Βασίλη" μου είπε. Μας σύστησε στο φινάλε, πίσω στα καμαρίνια...

Το επόμενο απόγευμα, καθισμένος στο σαλόνι του στη Νίκαια, αντιμετώπισα την επιφυλακτικότητά του, όταν του μίλησα για τα τραγούδια που είχα γράψει και θα ήθελα να ενορχηστρώσει... "Άλλο ένα ψώνιο", θα σκέφτηκε, "απ τα τόσα που με περιτριγυρίζουν"... Μέχρι που άκουσε την κασέτα που κουβάλαγα μαζί μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Δεν θα σταθώ στην δεινότητά του στη κιθάρα, που είναι γνωστή...Για μένα έτσι κι αλλιώς, είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλληνας κιθαρίστας, αυτή τη στιγμή...Και δεν πρόκειται απλώς για το ότι είναι διαβολικά γρήγορος...Είναι ότι κατέχει τις τεχνικές...Τις τεχνικές στο παίξιμο ροκ, φλαμένγκο και βλέπε τι άλλο... Πάιζει εκεί που πρέπει να παίξει και παίζει αυτό που χρειάζεται.. Δεν παίζει απλά για να παίξει...Παίζει για να ρουφήξει και να στείλει προς τα έξω, την ουσία από το συγκεκριμένο τραγούδι και να το αναδείξει!

Με το Χριστόφορο μας έδεσε μια αλληλοεκτίμηση, για την αντίληψη που έχουμε ο καθένας μας για το αν μια σύνθεση είναι αξιόλογη, μια αντίληψη που συμπίπτει...Πάντα θα μου βάλει ν ακούσω τις αρχέγονες στιγμές των καινούριων του τραγουδιών και δεν διστάζω να είμαι ειλικρινής -και πολλές φορές κακός - μαζί του για το αν μ αρέσουν η όχι...Δεν του χαϊδεύω τ αυτιά και δεν μου χαϊδεύει τα δικά μου...ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ κι αυτό τα λέει όλα. Σαν άνθρωπος - τι να τον κάνεις τον καλό μουσικό, αν δεν έχει ανθρωπιά- σκίζεται για τους άλλους και, αν και καθαρόαιμος επαγγελματίας, δεν διστάζει να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τον νέο καλλιτέχνη, ακόμη και αφιλοκερδώς... Είναι πάντα εκεί, δίπλα σου (με τρομερή όμως καθυστέρηση στο ραντεβού, σε βαθμό που θες να τον πλακώσεις!).
Φρικιό με τα περί νέων τεχνολογιών και με το Internet, λάτρης της αεροπλοίας (έχει πτυχίο πιλότου-κοντέψαμε να τον χάσουμε κάποτε, που αποφάσισε να βγει εκτός πορείας για να ...κόψει δρόμο) και εξαιρετικός οικογενειάρχης.

Τι πιστεύω γι αυτόν? Ο σωστός άνθρωπος σε λάθος χώρα! Για μένα, πρέπει να σταματήσει το γράψιμο τραγουδιών και να επικεντρωθεί στις συνθέσεις του με instroumental κιθαριστική μουσική, να βρει τον κατάλληλο παραγωγό και να τα "στείλει έξω". Θα κάνει τεράστια καριέρα, που δεν θα χει σε τίποτα να ζηλέψει, από κιθαρίστες όπως Stevie Ray Vaughn, John Petrucci, Brian May, κλπ.

SR : Υπάρχει κάτι που να θέλεις να πεις στους αναγνώστες της συνέντευξης και του
SouthernRock.gr?

ΔΓ : Στους μουσικούς που διαβάζουν το Site, ένα έχω να πω...Ακολουθήστε την ψυχούλα σας...Πάντα κάπου, θα υπάρχει κάποιος που θα παίζει γρηγορότερα από εσάς, η θα τραγουδάει με καλύτερη τεχνική...Αλλά αυτό που εσείς προσφέρετε, είναι μοναδικό, γιατί έχει δοθεί με τον δικό σας προσωπικό και μοναδικό τρόπο...
Για τους υπόλοιπους...Δεν υπάρχει κακή και καλή μουσική... Η μουσική είναι μία, και είναι αυτή που μας φτιάχνει η μας χαλάει τη διάθεση.. Αυτή που μας επηρεάζει, βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να προσφέρουμε τα συναισθήματά μας και την αγάπη μας, στους δίπλα μας. Η διαφορά δημιουργείται όταν κάποιοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν συγκεκριμένα μουσικά κριτήρια και ακούσματα...Αυτούς, κατευθείαν στα σκουπίδια!

SR : Για το τέλος, θα ήθελα να μου πεις 3 γεγονότα τα οποία θεωρείς σημαντικά στην
μουσική σου πορεία.

ΔΓ : Την πρώτη μου κιθάρα στα 8 μου...Το πρώτο μου δισκογραφικό συμβόλαιο το 1993, που μ έβαλε - καλώς η κακώς- στη δισκογραφία...Το πρωινό που έφαγα συμπτωματικά σε ξενοδοχείο, σ ένα ταξίδι μου στη Φρανκφούρτη, μαζί με τον Lion Richie και που μου δίδαξε τα ακριβώς προηγούμενα!


Η συνέντευξη δόθηκε στον Κ. Τσιανάκα

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Συνέντευξη Με Τους "Μειδίαμα"

Είναι πιθανό το όνομα του γκρουπ "Μειδίαμα" να μην σας λέε και πολλά. Το βέβαιο όμως είναι πως κάποια στιγμή θα ακούσετε γι'αυτούς. Απο τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Σίγουρα μπορούν να ακολουθήσουν τα βήματα κάποιων ισχυρών ονομάτων της ελληνικής σκηνής. Τα ντεμο κομμάτια τους τα οποία έπεσαν στα χέρια μου με άφησαν ενθουσιασμένο και έτσι περιμένω και την πρώτη τους επίσημη δισκογραφική δουλειά.

Οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφτείτε την σελίδα τους στο myspace και να ακούσετε μερικά από τα κομμάτια τους. Χάρηκα που μίλησα με τον Κώστα και απάντησε στις ερωτήσεις μου.. Τους χαιρετισμούς μου σε όλα τα παιδιά του γκρουπ.

Τα μέλη του συγκροτήματος :

Χαράλαμπος - κιθάρα , φωνή

Πίπης - κιθάρα

Κωστας - sampler , πλήκτρα

Γιάννης - μπάσο

Αχιλλέας - κιθάρα , φωνή

Βασίλης - τύμπανα


Eπίσημος δικτυακό τόπος :

http://www.myspace.com/meidiama

SouthernRock : Πέρσι την Άνοιξη είδαμε τη συμμετοχή σας στον διαγωνισμό του Φίλιππου Νάκα. Ο σκοπός της συμμετοχής σας στον διαγωνισμό ήταν το συμβόλαιο;

Κώστας (Μειδίαμα) : Σκοπός της συμμετοχής μας στο διαγωνισμό του Νάκα ήταν μια καλή εμφάνιση στην πόλη της Αθήνας, που, δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατεβαίνουμε συχνά για συναυλίες. Ήταν θετικό, έστω και μέσω του διαγωνισμού, να ακουστεί το όνομα «Μειδίαμα» και στην πρωτεύουσα. Δε θέτουμε ως μοναδικό στόχο το δισκογραφικό συμβόλαιο όταν παίρνουμε μέρος σε διαγωνισμούς, αλλά μας ενδιαφέρει περισσότερο η συμμετοχή, η εμπειρία, η ανταλλαγή απόψεων και οι γνωριμίες με άλλα άτομα και συγκροτήματα.

SR : Ποιοι είναι οι στόχοι που έχετε θέσει ως γκρουπ; Πού θέλετε να φτάσετε;

Κώστας : Ο πιο διαχρονικός και πιο σημαντικός στόχος που έχουμε θέσει ως γκρουπ είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε συναυλίες σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη. Θέλουμε να έρθουμε σε επικοινωνία με πολλούς ανθρώπους, που, ίσως, μέσω της μουσικής, να έχουμε να μοιραστούμε μαζί τους ιδέες, απόψεις και, κυρίως, συναισθήματα.Θέλουμε να φτάσουμε στο σημείο να είμαστε ικανοποιημένοι από την πορεία μας ως μπάντα και, γυρνώντας στο παρελθόν, αυθόρμητα να χαμογελάμε.

SR : Πέντε χρόνια γκρουπ...Αρκετός χρόνος για να συγκεντρωθεί υλικό για μια δισκογραφία. Πότε να περιμένουμε μια τέτοια δουλειά;

Κώστας : Καλό θα ήταν να κάνεις την ερώτηση στις δισκογραφικές εταιρείες, οι οποίες έχουν την απαίτηση με τα δικά σου λεφτά να προωθήσουν τη δουλειά σου. Ευχαριστούμε, αλλά κάτι τέτοιο υποτιμά τη νοημοσύνη κάθε συγκροτήματος που παίζει για να εκφραστεί. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αξιοπρεπή δουλειά, αρχικά μόνοι μας και, από ‘κει και πέρα βλέπουμε. Ευτυχώς, έχουμε υλικό όχι για μία δισκογραφική δουλειά, αλλά για πέντε, κι έτσι έχουμε τη δυνατότητα να επιλέγουμε τα καλύτερα, για μας και για τον κόσμο, τραγούδια

SR : Δέχεστε μηνύματα μέσω internet και σχόλια;

Κώστας : Η επικοινωνία μέσω internet είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ακόμα. Μπήκαμε στο myspace πριν ένα χρόνο περίπου και θέλει πολύ τρέξιμο η όλη φάση. Πάντως μέχρι στιγμής έχουμε αποκομίσει πολύ θετικά σχόλια απ' τον κόσμο και τον ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.

SR : Πραγματοποιείτε συχνά live;

Κώστας : Δεν έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιούμε live όσο συχνά θα θέλαμε γιατί οι περισσότεροι μένουμε σε διαφορετικές πόλεις λόγω δουλειάς. Αναγκαστικά τα live γίνονται περισσότερο τις περιόδους διακοπών.

SR : Έχετε πραγματοποιήσει κάποια συνεργασία με γκρουπ μέσα από το myspace ή εκτός;

Κώστας : Έχουμε κάνει συναυλίες με αρκετά συγκροτήματα, με σημαντικότερα τα «Μωρά στη Φωτιά», τα «Υπόγεια Ρεύματα», τους «Raining Pleasure» και τους «Magic de Spell». Γενικά, μας αρέσει η συμμετοχή σε φεστιβάλ, γιατί σου δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσεις κι άλλους καλλιτέχνες και να ανταλλάξεις απόψεις.

SR : Για το τέλος θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία του γκρουπ.

Κώστας : Η διάκριση στο διαγωνισμό Echoes of You, που έγινε στο Μύλο της Θεσσαλονίκης και μας έκανε να πατήσουμε γερά στα πόδια μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που εκφράζουμε δεν εκφράζει μόνο εμάς.

Οι συναυλίες που δώσαμε με συγκροτήματα όπως τα «Μωρά στη Φωτιά» και οι «Raining Pleasure», που είναι πολύτιμες και μοναδικές εμπειρίες.

Το τρίτο νομίζω ότι έρχεται...


Η συνέντευξη δόθηκε στον Κ. Τσιανάκα

Συνέντευξη Με Τα "Γυμνά Καλώδια"

Τα Γυμνά Καλώδια τα γνώρισα, όπως και οι περισσότεροι πιστεύω, από το τραγούδι τους
με τίτλο "Θέλω". Ένα κομμάτι πράγματι δυνατό και εντυπωσιακό το οποίο σου δίνει αυτό
που χρειάζεσαι ώστε να ασχοληθείς με το group που το έγραψε. Ήδη τα 3 τελευταί
χρόνια έχουν κυκλοφορήσει 3 δίσκους και το σημαντικότερο είναι πως αφήνουν πολλές
υποσχέσεις για το μέλλον. Ευτυχώς ο Χρήστος και γενικότερα όλα τα παιδιά του group
είναι θετικά σε κάθε τρόπο επικοινωνίας και έτσι δεν πρόκειται να τους χάσουμε...


Σύντομο βιογραφικό

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2000. Ξεκίνησαν παίζοντας κυρίως διασκευές. Το 2005
κυκλοφορούν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Γυμνά Καλώδια" και το 2006
έρχεται η δεύτερη δουλειά τους "Η Νεράιδα Της Απελπισίας". To 2007 κυκλοφορεί και η
τρίτη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο "Μια Ζωή Σε Μια Στιγμή".


Τα μέλη του συγκροτήματος :

Χρήστος Καλογράνης - φωνή , κιθάρα
Θανάσης Μπουρίκας - τύμπανα
Κώστας Ζορμπάς - κιθάρα
Παναγιώτης Ροντογιάννης - μπάσο


Eπίσημοι δικτυακοί τόποι :

www.gimnakalwdia.com

2005 Live records 2006 Live records 2007 Self released

http://www.myspace.com/gimnakalwdiamyspace

http://www.gimnakalwdia.com


Δισκογραφία : Γυμνά Καλώδια (2005 Live records)
Η Νεράιδα Της Απελπισίας (2006 Live records)
Μια Στιγμή Σε Μια Ζωή (2007 Self released)



SouthernRock : "Γυμνά Καλώδια - Θέλω". Το πρώτο κομμάτι που έρχεται στο μυαλό των
περισσότερων μόλις ακούν το όνομα του γκρουπ. Θεωρείτε πως αυτό είναι κάτι καλό ή
μήπως το κομμάτι αυτό επισκιάζει κάποια άλλα?


Χρήστος Καλογράνης (Γυμνά Καλώδια) : Το "ΘΕΛΩ" είναι ουσιαστικά το κομμάτι με το οποίο ξεκίνησε η μπάντα και έκανε την εισαγωγή της στον χώρο. Οπότε, για όσους γνωρίζουν την μπάντα από την αρχή της, έχει δώσει αυτό το κομμάτι το στίγμα του. Από την άλλη πλευρά, ο πρώτος δίσκος της μπάντας κυκλοφόρησε το 2005, που μάλλον για
εμάς σημαίνει ότι τα επόμενα τραγούδια δεν έχουν ωριμάσει ακόμα στο αυτί του ακροατή και δεν έχουν κάνει τον κύκλο τους. Συνηθίζεται στον χώρο της ελληνικής ροκ οι δισκογραφίες να μην είναι συχνές. Οι μπάντες βγάζουν ένα δίσκο ανά 3 4 χρόνια συνήθως, γιατί λόγω της έλλειψης προβολής, γνωρίζουμε όλοι μας ότι κάθε κίνηση θέλει αρκετό χρόνο να αφομοιωθεί. Βέβαια στην δική μας περίπτωση, χρησιμοποιήσαμε την
συχνή δισκογραφία σαν μέσο γρηγορότερης εξέλιξης της μπάντας έχοντας αρκετά
τραγούδια ήδη έτοιμα τα οποία δεν θέλαμε να αφήσουμε στην άκρη και λόγω του αμιγούς
δικού μας υλικού που παίζουμε στις ζωντανές μας εμφανίσεις καταλαβαίνεις ότι με 9 10 τραγούδια που είχε το 1ο CD αυτό θα ήταν αδύνατο.


SR : Πολλά live, 3 δισκογραφικές δουλειές, 8 χρόνια ζωής...Όταν ξεκινούσατε πως
φανταζόσασταν την πορεία σας που θα ακολουθούσε?


ΧΚ :Παρόλο που η μπάντα ξεκίνησε το 2000, δισκογραφικά και συναυλιακά υπάρχει από το
2005. Πιο πριν απλά είχαμε κάνει 2 demo και τίποτε άλλο. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί
να γνωρίζει και να φανταστεί την πορεία του, πριν αυτό συμβεί. Ούτε καν είχαμε
φανταστεί τον όγκο της δουλειάς, των υποχρεώσεων και των αναγκών που δημιουργούνται.
Από την άλλη πλευρά, είχαμε και έχουμε μεγάλη ανάγκη να εκφραζόμαστε με αυτόν τον
τρόπο, και στην ουσία αυτό ήταν οδηγός μας. Στην αρχή σίγουρα τα πράγματα ήταν πιο
δύσκολα και στο να κάνουμε ένα δίσκο αλλά και στο να κλείσουμε κάποια συναυλία.
Αργότερα όμως τα πράγματα μπήκαν σε μια πιο σταθερή τροχιά.

SR : Τι εντυπώσεις σας έμειναν από το Dramaica Fest? Πιστεύω πως τέτοιες
διοργανώσεις τις έχει ανάγκη η επαρχία.


ΧΚ :Το Dramaica ήταν φανταστικό. Τα παιδιά που είχαν έρθει στη συναυλία, τα παιδιά
που το διοργάνωσαν, οι μπάντες. Ήταν όλα πάρα πολύ ωραία και έχουμε μια πολύ γλυκιά
γεύση από αυτήν την εμπειρία. Η επαρχία βεβαίως έχει ανάγκη από τέτοιες διοργανώσεις
και φυσικά ο παλμός του κόσμου είναι πάρα πολύ δυνατός και περιμένει τέτοια
πράγματα. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας γίνονται αντίστοιχες διοργανώσεις, αλλά
μάλλον θα έπρεπε να γινόντουσαν σε όλες.

SR : Προσφέρετε δωρεάν τη μουσική σας, είστε πρόθυμοι να απαντήσετε σε ερωτήσεις,
συμμετοχές σε φεστιβάλ και άλλες κινήσεις που δεν είναι σύνηθες απο άλλα γκρουπ.
Αυτό σε τι οφείλεται? Στην αγάπη σας για το γκρουπ, στην αγάπη σας για την ελληνική
σκηνή, στην αγάπη για τη μουσική?


ΧΚ :Οφείλεται σίγουρα και στα τρία πράγματα που λες, αλλά και σίγουρα οφείλεται στο
πως βλέπουμε τα πράγματα. Εμείς μπορεί να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, αλλά
οι άνθρωποι που έρχονται στις συναυλίες ή παίρνουν τον δίσκο, ξοδεύουν για σένα
χρόνο, χρήμα και φαιά ουσία. Αυτό πρέπει εμείς να το σεβόμαστε παράλληλα με το να
σεβόμαστε τα "θέλω" μας.
ΧΚ :Το ότι προσφέρουμε δωρεάν τη μουσική μας, εκτός ότι έτσι κι αλλιώς η μουσική θα
έπρεπε να ήταν δωρεάν, είναι απλά μία κίνηση που έχει χαρακτηρίσει το ευρύτερο
μουσικό στερέωμα. Οι δισκογραφικές κλείνουν, ο κάθε καλλιτέχνης ανοίγει την δική
του. Με την ανάπτυξη του MP3 και του Internet το CD έπαψε να έχει αξία. Μπορείς να
βρεις τα τραγούδια παντού, και δωρεάν. Για πολλούς έχει βέβαια μεγάλη αξία το
καθαυτό CD, αλλά οι δισκογραφικές δεν μπορούν πια να πουλήσουν, και άρα δεν μπορείς
να βγάλεις το δίσκο σου αν δεν εννοείτε ότι κάποιος άλλος στην πλάτη σου θα βγάλει
πολλά λεφτά. Οπότε, για να μην ταλαιπωρούμαστε και ταλαιπωρούμε, το έχουμε δωρεάν.
Επίσης όλα τα μέλη της μπάντας είμαστε ευαισθητοποιημένοι με ανθρωπιστικά και
περιβαλλοντολογικά ζητήματα και επιδιώκουμε να παίζουμε σε αντίστοιχες συναυλίες.
Και στις ερωτήσεις εννοείτε ότι πάντα θα απαντάμε, γιατί σεβόμαστε πάντα όποιον έχει
κάτι να ρωτήσει. Γενικότερα, δεν ξέρω αν κάνουμε κινήσεις που είναι σύνηθες ή όχι,
απλά κάνουμε αυτό που θεωρούμε σωστό και καλό.

SR : Πολλά είναι τα συγκροτήματα πλέον τα οποία κυκλοφορούν ανεξάρτητες παραγωγές.
Πιστεύετε πως θα ήταν εφικτή η δημιουργία ενός κοινού ανεξάρτητου label έπειτα από
συνεργασία των συγκροτημάτων που κινούνται σε αυτά τα πλαίσια?


ΧΚ :Κάτι τέτοιο μάλλον δεν είναι δυνατόν να γίνει. Έτσι κι αλλιώς, όλα σήμερα
οδεύουν στο κάθε συγκρότημα να έχει τον δικό του τρόπο που διαχειρίζεται το υλικό
του. Και ίσως αυτό να είναι καλύτερο για όλους μας, από την άποψη ότι θα γίνονται
πολλές διαφορετικές κινήσεις για τον ίδιο σκοπό.
Υπάρχουν παραδείγματα ανεξάρτητων δισκογραφικών που ξεκίνησαν από ένα συγκρότημα,
και μόλις ανέλαβαν και κάποια άλλα, χρησιμοποίησαν την κοινή προσπάθεια για το
όφελος του ενός. Αν θα φτάναμε ποτέ στην δημιουργία ενός label που θα αναλαμβάνει
τις ανεξάρτητες παραγωγές, δεν θα έπρεπε να ξεκινάει από συγκροτήματα. Και τέτοια
labels υπάρχουν ήδη και κάνουν την δική τους μεμονωμένη προσπάθεια σε μικρότερους ή
μεγαλύτερους κύκλους.

SR : Στον τελευταίο δίσκο σας "Μια Ζωή Σε Μια Στιγμή" συνεργαστήκατε με τον Μάνο
Ξυδού και την Τάνια Κικίδη. Στον επόμενο δίσκο με ποιους θα θέλατε να
συνεργαστείτε?


ΧΚ :Όταν κάναμε την ηχογράφηση του 3ου δίσκου, υπήρχαν ήδη φιλικές σχέσεις με τον
Μάνο και την Τάνια. Ήταν ιδέα του παραγωγού μας να πειραματιστούμε σε κάτι τέτοιο
για να δώσουμε και ένα διαφορετικό χρώμα στο ήδη υπάρχον τρόπο ερμηνείας μας. Για
τον επόμενο δίσκο δεν έχουμε προγραμματίσει κάποιες συνεργασίες, παρόλο που τώρα
είμαστε σε περίοδο ηχογραφήσεων ταυτόχρονα με τις συναυλίες. Έχει να κάνει
περισσότερο με τα τραγούδια, και όχι με κάποια ανάγκη να προσκαλέσεις ή να
συνεργαστείς με κάποιον.

SR : Νομίζω πως ασχολείστε αρκετά με το internet. Έχετε πέσει πάνω σε καινούργια
γκρουπ που να σας άρεσε η μουσική τους? Αν ναι, θα θέλατε να αναφέρετε κάποια από
αυτά?


ΧΚ :Έχουμε συναντήσει αρκετά γκρουπ που παίζουν καλή μουσική, αλλά δυστυχώς δεν
γίνονται αρκετές συναυλίες για να μπορέσεις να τους δεις. Νομίζω πως τα τελευταία
χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες μπάντες να δημιουργούνται σιγά-σιγά και αυτό
δείχνει μία καλή διάθεση του κόσμου να φτιάξει και να ακούσει καινούργια πράγματα.
Τώρα δεν θα ήθελα να ονομάσω κάποια γκρουπ, γιατί ίσως ξεχάσω κάποιο και θα είναι
άδικο.

SR : Τέλος, θα ήθελα να μου πείτε 3 γεγονότα τα οποία θεωρείτε σημαντικά στην πορεία
του group.

ΧΚ : Το πρώτο γεγονός που καθόρισε την πορεία μας, λαμβάνει τόπο σε ένα μπαράκι που
υπήρχε στο Μενίδι και λεγόταν Essence. Ο DJ και ιδιοκτήτης του μπαρ, Γιάννης
Θεοδωρίδης, ήταν (και είναι) στενός φίλος μας. Τότε είχαμε πρωτοηχογραφήσει κάποιο
demo του "Θέλω" και δειλά το δώσαμε στο Γιάννη να μας πει την γνώμη του. Ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά "ξεκίνησε" την πορεία της μπάντας και μας παρότρυνε να το ηχογραφήσουμε το τραγούδι σε κανονικό δίσκο.
Το δεύτερο γεγονός έρχεται μισό χρόνο σχεδόν μετά το πρώτο. Μην έχοντας από την αρχή
πάρει τόσο ζεστά αυτό που είχαμε κάνει (την κυκλοφορία του 1ου CD), ερχόμαστε προ
εκπλήξεως όταν ο δίσκος είχε δώσει πολλά κομμάτια (σύμφωνα με την τότε εταιρία μας),
και καλούμαστε να παίξουμε το πρώτο live μας στον Αέρα στην Πετρούπολη. Και έκτοτε αρχίσαμε να τα βλέπουμε τα πράγματα πιο συγκροτημένα.
Το τρίτο γεγονός που θέλω να αναφέρω ως εξίσου σημαντικό με τα άλλα, αλλά
τοποθετημένο αργότερα χρονικά, ήταν η απόφαση να δώσουμε και τους τρεις δίσκους μας
δωρεάν από το internet αλλά και στις συναυλίες. Αυτό καθόρισε ιδιαίτερα την πορεία,
αφού ήταν ο λόγος που έφτασαν τα τραγούδια σε περισσότερο κόσμο που διαφορετικά δεν
θα είχαν φτάσει, λόγω του ότι τα CD μας δεν υπάρχουν στο εμπόριο πια.

SR : Ευχαριστώ πολύ...

ΧΚ :Κώστα εμείς σε ευχαριστούμε, και να είσαι πάντα καλά.

Η συνέντευξη δόθηκε στον Κ. Τσιανάκα